Tik …Tik….Tik

Een paar weken geleden, 6 uur s´avonds,  het was mooi weer, ik had de keukendeur open staan,
en was in de kamer bezig. Toen ik opeens,  Tik… Tik…Tik.. hoorde, buiten bij de nieuwe
buurtjes in de tuin.
De buurman is gek op voetballen, dus ik dacht hij is met een kennis een partijtje tafelvoetbal
aan het spelen, dit ook vanwege de kreten die ik af en toe hoorde.
Wilde toch wel eens weten wat ze aan het doen waren en ging naar boven toe.
Vanuit de slaapkamer kan ik bij hun in de tuin kijken, en wat bleek ze waren aan het sjoelen!!!
Ze hadden vermoedelijk een sjoelavondje,  want er kwamen nog een paar kennissen, en de
hele verder avond ging het getik door, ook met de daarbij schijnbaar af en toe nodige kreten .
Ik begon me er een beetje aan te irriteren, en om half elf heb ik vanwege dat getik, de keuken
deur maar dicht gedaan, want ik zat t.v. te kijken en door dat getik kon ik het programma waar
ik naar zat te kijken niet meer goed horen, en dus ook niet goed volgen.
Het getik ging tot even voor twaalven door, toen werd het een beetje rustiger.
Gaat opeens om 10 over twaalf (haperend ) de huisbel. Ik dacht, bekijk het maar ik doe niet open.
Echter even later weer, besloot toen toch maar even te gaan kijken, een beschonken buurman
staat voor de deur, en vraagt of de kat , ( er liep een witte kat in onze voortuin) soms van mij is
of van één van de andere buren.
Ik zei heb dat wij geen van allen een kat hadden.
Hij wilde de kat naar zijn baasje brengen omdat hij geen katten in zijn tuin wilde.
( Ik heb hem maar niet gezegd, dat er s’nachts altijd wel katten in de tuinen lopen).
Wij hoorden iemand fluiten, en volgens hem was dat het baasje, die zijn kat liep te zoeken.
Ik zag dat de poes een halsband om had en zei dat daar misschien wel een naam op zou staan.
Hij pakt de kat op en ja hoor, daar stond een naam + adres. Hij zou het mobieltje van zijn
vrouw even halen, en dan opbellen. Hij liep weg , ik vroeg of hij nog hulp nodig had, maar nee,
hij wenste mij welterusten, en ik ging naar binnen.
Nu heb ik de laatste tijd een beetje problemen met de huisbel, af en toe belt die en dan is er
niemand. Voor diegene onder jullie die nu denken, o dat zal wel een draadloze zijn. Nee, die
heb ik niet, had ik wel, maar deze heb ik er weer gauw uitgegooid, want daar werd ik helemaal
gestoord van, omdat vermoedelijk Jan en alleman zo’n bel hadden aangeschaft.
Ong. 10 minuten later, dacht ik,  laat ik zelf de bel ook nog maar eens proberen, kijken of die
het nu wel goed doet. En wat denk je wat, zit de buurman, midden op de straat met de kat,
en met het mobieltje van zijn vouw,  en doet een poging het nummer te lezen op de band
van de kat. Hij vraagt of ik hem even wil helpen, geeft mij het mobieltje, zodat hij het nummer
kon proberen te lezen. Ik zei dat het al bijna half één was, de mensen zich rot zouden  schrikken,
als ze op dit tijdstip gebeld werden, maar volgen hem niet.   
Maar ja misschien wilde de kat wel helemaal niet naar zijn baasje, want opeens begon hij de buurman
te krabben en ging er als een speer vandoor!!!!

 

Carolien